Genom, deniz seviyesinin şu ankinden çok daha düşük olduğu son Buzul Çağı’nın yoğun yaşandığı dönemde yaşamış 23 bin yaşındaki bir kişiye ait.
Genom, İber Yarımadası’nın güneyindeki Malalmuerzo mağarasında keşfedildi. O zamanlar Avrupa’nın en sıcak bölgelerinden biri olan İber Yarımadası’nda bulunan Malalmuerzo mağarası, kıtayı etkileyen hava şartlarından korunmak için bir sığınak olarak kullanılmış olabilir.
İspanya Evrimsel Biyoloji Enstitüsü’nde genetikçi olan çalışmanın başyazarı Carles Lalueza-Fox, “Bu genom, İber Yarımadası’nda bazı soyların varlığını sürdürdüğünü kanıtlıyor ve buranın Avrupa’da nüfusun Son Buzul Maksimumu’na dayandığı tek yer olduğunu gösteriyor. Yarımada onların sığınağıydı” dedi.
Lalueza-Fox’un “Nature Ecology & Evolution” adlı bilimsel dergide bu ay yayımlanan çalışma hakkındaki makalesi, İber Yarımadası’nın Son Buzul Maksimumu’ndan sonra Avrupa’nın tekrardan kolonizasyonu için bir başlangıç noktası görevi görmüş olabileceğini de ileri sürüyor.
Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü’nden kıdemli araştırmacı Wolfgang Haak, “İber Yarımadası’nda bu kadar uzun süreli bir genetik miras bulmak dikkat çekici, özellikle de bu Buzul Çağı öncesi atalar Avrupa’nın diğer bölgelerinde çoktan yok olmuşken” diye ekledi.
Ek olarak, Malaga yakınlarındaki Ardales mağarası gibi diğer önemli alanlardan 7.000 ila 5.000 sene önce yaşamış erken çiftçilerin genomlarını çıkaran araştırmacılar, bunların bölgede tarımın başlangıcına ışık tutabileceğini umut ediyor.